Bir sonsuz özleyiş ve tahassür içinde olan tabaitla kendi arasında ne kadar da benzerlik vardır. Amma bir hasretle vuslat arasında gidip gelen şu dağlar denirzler de kendisi gibi bir şeydâ olduğu halde onları kimse kınamaz, taşlamaz... İşte esmer derisi ürpererek bekliyen gece; işte bir davete kulan kabartmış gibi nefeslerini yutmuş sâkin deniz; işte aşk bekleyişiyle kuşkulu, esmekten kalmış ince rüzgar... hepsi de hepsi de sırlarını ne rahat açığa vuruyorlar.

Sâmiha Ayverdi