Geçmiş Zaman Olur ki...

“…insana âit olduğu târihin asâletini ve medeniyetin güzelliğini idrâk ettiren o müstesnâ mekânlar; insanı âilesine, komşularına ve milletine muhabbetle bağlayan o güzelim örf ve âdetler, muâmaleler, uslûblar, an’aneler! Nerelerdesiniz? Nerelerdesiniz?

Heyhât! Hepsi de mâzîde, hepsi de gönüllerin ve gitgide zayıflayan hâfızaların hücrâ köşelerinde kalmış!

Bir de bakıyorsunuz ki Üsküdar’ın âguşunda inkişâf etmiş altmış küsur yıl da tıpkı bir gölge gibi, tıpkı bir meltem gibi geçip gitmiş bile! Bâkî kalan ise zaman zaman tahassürle, zaman zaman da kederle yankılanan ama her seferinde zayıflayarak sönmekte olan ve sâdece ama sâdece idrâk ve temyiz ehline hitâbeden bir hoş sadâ olmuş!”